بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمنِ الرَّحِيمِ

بنام خدايى كه هم رحمتى عام دارد و هم رحمتى خاص به نيكان.

إِنَّا كُلَّ شَيۡءٍ خَلَقۡنَٰهُ بِقَدَرٖ

كه ما هر چيزى را با اندازه‌گيرى قبلى آفريديم.

وَ مَآ أَمۡرُنَآ إِلَّا وَٰحِدَةٞ كَلَمۡحِۢ بِٱلۡبَصَرِ

و أمر ما تنها يكى، آن هم به سرعت چشم گرداندن است.

وَ لَقَدۡ أَهۡلَكۡنَآ أَشۡيَاعَكُمۡ فَهَلۡ مِن مُّدَّكِرٖ

و با اينكه ما امثال شما را هلاك كرديم باز هم كسى نيست كه متذكر شود.

وَ كُلُّ شَيۡءٖ فَعَلُوهُ فِي ٱلزُّبُرِ

بدانند كه آنچه كرده‌اند در نامه‌ها ضبط است.

وَ كُلُّ صَغِيرٖ وَ كَبِيرٖ مُّسۡتَطَرٌ

و هر كوچك و بزرگى در آن نوشته شده.

إِنَّ ٱلۡمُتَّقِينَ فِي جَنَّٰتٖ وَ نَهَرٖ

به درستى مردم با تقوا در بهشت‌ها و در وسعتند.

فِي مَقۡعَدِ صِدۡقٍ عِندَ مَلِيكٖ مُّقۡتَدِرِۢ

در جايگاهى كه همه قرب و نعمت و سرور و بقا است، قرب مالكى مقتدر.

بِسۡمِ ٱللَّهِ ٱلرَّحۡمَٰنِ ٱلرَّحِيمِ ٱلرَّحۡمَٰنُ

به نام خداى رحمان و رحيم.؛ همان رحمان.

عَلَّمَ ٱلۡقُرۡءَانَ

كه قرآن را تعليم كرد.

خَلَقَ ٱلۡإِنسَٰنَ

انسان را بيافريد.

عَلَّمَهُ ٱلۡبَيَانَ

و بيانش بياموخت.

ٱلشَّمۡسُ وَ ٱلۡقَمَرُ بِحُسۡبَانٖ

خورشيد و قمر با نظم و حسابى كه او مقرر كرده در حركتند.

وَ ٱلنَّجۡمُ وَ ٱلشَّجَرُ يَسۡجُدَانِ

روييدنى‌هاى بى‌ساقه و با ساقه برايش سجده مى‌كنند.

وَ ٱلسَّمَآءَ رَفَعَهَا وَ وَضَعَ ٱلۡمِيزَانَ

آسمان را بر افراشته و ميزان نهاده.

أَلَّا تَطۡغَوۡاْ فِي ٱلۡمِيزَانِ

تا شما هم در سنجيدنها خيانت نكنيد.

وَ أَقِيمُواْ ٱلۡوَزۡنَ بِٱلۡقِسۡطِ وَ لَا تُخۡسِرُواْ ٱلۡمِيزَانَ

و بايد كه وزن را با رعايت عدالت برقرار نموده و كم و زياد نكنيد.

وَ ٱلۡأَرۡضَ وَضَعَهَا لِلۡأَنَامِ

و زمين را براى مردم گسترده كرد.

فِيهَا فَٰكِهَةٞ وَ ٱلنَّخۡلُ ذَاتُ ٱلۡأَكۡمَامِ

زمينى كه در آن ميوه‌ها و نخل داراى غلاف هست.

وَ ٱلۡحَبُّ ذُو ٱلۡعَصۡفِ وَ ٱلرَّيۡحَانُ

و دانه‌هاى داراى سبوس و گياهان معطر است.

فَبِأَيِّ ءَالَآءِ رَبِّكُمَا تُكَذِّبَانِ

پس اى جن و انس! ديگر كداميك از نعمت‌هاى پروردگارتان را كفران مى‌كنيد؟.

خَلَقَ ٱلۡإِنسَٰنَ مِن صَلۡصَٰلٖ كَٱلۡفَخَّارِ

انسان را از لايه خشكيده‌اى چون سفال آفريد.

وَ خَلَقَ ٱلۡجَآنَّ مِن مَّارِجٖ مِّن نَّارٖ

و جن را از شعله‌اى از آتش خلق كرد.

فَبِأَيِّ ءَالَآءِ رَبِّكُمَا تُكَذِّبَانِ

پس اى جن و انس! ديگر كداميك از نعمت‌هاى پروردگارتان را كفران مى‌كنيد؟.

رَبُّ ٱلۡمَشۡرِقَيۡنِ وَ رَبُّ ٱلۡمَغۡرِبَيۡنِ

پروردگارى كه پروردگار دو مشرق و دو مغرب (تابستانى و زمستانى) است.

فَبِأَيِّ ءَالَآءِ رَبِّكُمَا تُكَذِّبَانِ

پس اى جن و انس ديگر كداميك از نعمت‌هاى پروردگارتان را كفران مى‌كنيد؟.

مَرَجَ ٱلۡبَحۡرَيۡنِ يَلۡتَقِيَانِ

دو دريا (يكى شيرين در مخازن زير زمينى و يكى شور در اقيانوس‌ها) را بهم متصل كرد.

بَيۡنَهُمَا بَرۡزَخٞ لَّا يَبۡغِيَانِ

و بين آن دو فاصله‌اى قرار داد تا به يكديگر تجاوز نكنند.

فَبِأَيِّ ءَالَآءِ رَبِّكُمَا تُكَذِّبَانِ

پس اى جن و انس ديگر كداميك از نعمت‌هاى پروردگارتان را تكذيب مى‌كنيد؟.

يَخۡرُجُ مِنۡهُمَا ٱللُّؤۡلُؤُ وَ ٱلۡمَرۡجَانُ

و از آن دو لؤلؤ و مرجان بيرون مى‌آيد.

فَبِأَيِّ ءَالَآءِ رَبِّكُمَا تُكَذِّبَانِ

پس ديگر كداميك از نعمت‌هاى پروردگارتان را تكذيب مى‌كنيد؟.

وَ لَهُ ٱلۡجَوَارِ ٱلۡمُنشَ‍َٔاتُ فِي ٱلۡبَحۡرِ كَٱلۡأَعۡلَٰمِ

و براى او است كشتى‌هايى كه در دريا چون كوه پديد آمده.

فَبِأَيِّ ءَالَآءِ رَبِّكُمَا تُكَذِّبَانِ

ديگر كداميك از نعمت‌هاى پروردگارتان را تكذيب مى‌كنيد؟.

كُلُّ مَنۡ عَلَيۡهَا فَانٖ

هر چه بر گرده زمين است نابود مى‌شود.

وَ يَبۡقَىٰ وَجۡهُ رَبِّكَ ذُو ٱلۡجَلَٰلِ وَ ٱلۡإِكۡرَامِ

تنها ذات پروردگارت باقى مى‌ماند، چون او داراى صفات جلال و جمال است.

بِسۡمِ ٱللَّهِ ٱلرَّحۡمَٰنِ ٱلرَّحِيمِ وَ ٱلشَّمۡسِ وَ ضُحَىٰهَا

بنام خداى رحمان و رحيم‌؛ سوگند به خورشيد و گسترش نور آن.

وَ ٱلۡقَمَرِ إِذَا تَلَىٰهَا

سوگند به ماه وقتى كه دنبال خورشيد مى‌رود.

وَ ٱلنَّهَارِ إِذَا جَلَّىٰهَا

و به روز سوگند وقتى كه همه جا را روشن مى‌سازد.

وَ ٱلَّيۡلِ إِذَا يَغۡشَىٰهَا

و به شب سوگند وقتى كه روى روز را مى‌پوشاند.

وَ ٱلسَّمَآءِ وَ مَا بَنَىٰهَا

و سوگند به آسمان و كسى كه آن را بنا كرده.

وَ ٱلۡأَرۡضِ وَ مَا طَحَىٰهَا

و سوگند به زمين و آنكه آن را بگسترد.

وَ نَفۡسٖ وَ مَا سَوَّىٰهَا

و سوگند به جان آدمى و آن كس كه آن را با چنان نظام كامل بيافريد.

فَأَلۡهَمَهَا فُجُورَهَا وَ تَقۡوَىٰهَا

و در اثر داشتن چنان نظامى خير و شر آن را به آن الهام كرد.

قَدۡ أَفۡلَحَ مَن زَكَّىٰهَا

(سوگند به اين آيات) كه هر كس جان خود را از گناه پاك سازد رستگار مى‌شود.

وَ قَدۡ خَابَ مَن دَسَّىٰهَا

و هر كس آلوده‌اش سازد زيانكار خواهد گشت.

كَذَّبَتۡ ثَمُودُ بِطَغۡوَىٰهَآ

طايفه ثمود از غرور و سركشى دعوت پيامبر خود صالح را تكذيب كردند.

إِذِ ٱنۢبَعَثَ أَشۡقَىٰهَا

هنگامى كه شقى‌ترين آنها برانگيخته شد.

فَقَالَ لَهُمۡ رَسُولُ ٱللَّهِ نَاقَةَ ٱللَّهِ وَ سُقۡيَٰهَا

و رسول خدا (صالح) گفت: اين ناقه آيت خداست از خدا بترسيد و آن را سيراب كنيد.

فَكَذَّبُوهُ فَعَقَرُوهَا فَدَمۡدَمَ عَلَيۡهِمۡ رَبُّهُم بِذَنۢبِهِمۡ فَسَوَّىٰهَا

آن قوم رسول را تكذيب و ناقه را پى كردند. خدا هم آنان را به كيفر ظلم و گناهشان هلاك ساخت و شهرشان را با خاك يكسان نمود.

وَ لَا يَخَافُ عُقۡبَٰهَا

و از عاقبت هلاكتشان پروايى نكرد.

بِّسۡمِ ٱللَّهِ ٱلرَّحۡمَٰنِ ٱلرَّحِيمِ وَ ٱلتِّينِ وَ ٱلزَّيۡتُونِ

به نام خداى رحمان و رحيم،؛ سوگند به دو سرزمين (انبياء خيز) شام و بيت المقدس (يا قسم به انجير و زيتون).

وَ طُورِ سِينِينَ

و سوگند به سرزمين" طور سينا".

وَ هَٰذَا ٱلۡبَلَدِ ٱلۡأَمِينِ

سوگند به مكه اين بلد امين.

لَقَدۡ خَلَقۡنَا ٱلۡإِنسَٰنَ فِيٓ أَحۡسَنِ تَقۡوِيمٖ

كه ما انسان را به بهترين نظام خلقت خلق كرديم.

ثُمَّ رَدَدۡنَٰهُ أَسۡفَلَ سَٰفِلِينَ

سپس او را- در صورتى كه منحرف شود- به پست‌ترين مرحله برگردانديم.

إِلَّا ٱلَّذِينَ ءَامَنُواْ وَ عَمِلُواْ ٱلصَّٰلِحَٰتِ فَلَهُمۡ أَجۡرٌ غَيۡرُ مَمۡنُونٖ

مگر كسانى را كه ايمان آورده و اعمال صالح كنند كه پاداشى قطع ناشدنى دارند.

فَمَا يُكَذِّبُكَ بَعۡدُ بِٱلدِّينِ

حال اى انسان! آن انگيزه‌اى كه تو را وا مى‌دارد به اينكه روز جزا را تكذيب كنى چيست؟.

أَلَيۡسَ ٱللَّهُ بِأَحۡكَمِ ٱلۡحَٰكِمِينَ

مگر خدا را احكم الحاكمين نيافتيد؟.